نظرات - عمارت فراز و نشیب

ممکن است این کار با گروه های نسبتاً مطرحی مانند شروع شده باشد خفگی و کریپتوپسیاما دث متال وحشیانه مدت هاست که از ریشه های خود فراتر رفته و در مسیر سمت چپ به سمت چیزی تاریک تر، بدتر، وحشیانه تر و با شادی تر پیچ خورده است. در طول چند دهه گذشته، تعداد قابل توجهی از گروه ها همه ملاحظات تجاری را کنار گذاشته و خود را وقف ساختن وحشتناک ترین، احشایی ترین، پیچیده ترین و از نظر موسیقایی تنبیه کننده ترین موسیقی های قابل تصور کرده اند. برخی از این چیزها آنقدر زیرزمینی هستند که در حال خفه شدن در کرم ها هستند، اما هنوز چند آلبوم کلاسیک تأیید شده به نام دث متال وحشیانه در طول سال ها منتشر شده اند. وحشیگری ناعادلانه\'s "براندازی روان" قطعا در میان آنها قرار دارد.

اولین گروه اسکاتلندی که در سال 2015 منتشر شد، زمانی که همه چیز بسیار ساده تر به نظر می رسید، به عنوان یک نمونه روان پریشی مرزی از قدرت منحصر به فرد این ژانر برجسته شد. شاید بهترین بخش از یک دهه برای آنها طول کشیده باشد تا دنباله روی خود را تداعی کنند، اما وقتی آهنگ های شما اینقدر آشفته و غیرقابل درک هستند، صرف زمان برای تبدیل آنها به شکل معقول به نظر می رسد. در چند سال گذشته جمع شده اند، "عمارت فراز و نشیب" هدف آن برابری و شاید حتی پیشی گرفتن از نمایش وحشتناک اولین نمایش از قدرت غیر قابل نفوذ و سیاه است.

آنها کار سبکی از آن چالش می کنند. "عمارت…" تولید بسیار برتری نسبت به نسل قبلی خود دارد و وحشیگری ناعادلانهدر نتیجه اجراهای گروه قوی تر است. اگرچه این آهنگ ها به طور غیرقابل انکاری شرورانه و از نظر صوتی ضربه انگیز هستند، اما این آهنگ ها حسی زنده و خطرناک دارند، زیرا نیروی بی رحم با مهارت هنرمندانه برخورد می کند و همه سرشان را می کوبند تا ستاره ها را ببینند و خون به پا کنند. لحن توسط تنظیم شده است "قربانی محاکمه اهریمنی": پنج دقیقه دث متال سخت و عجیب و غریب که مانند قطار فراری در مسیری پر از رکود به سمت یک مقصد آتشین و نهایی حرکت می کند. تیغ تیز و هواگیر، عملکردی است که گویای میزان آن است وحشیگری ناعادلانه در آلبوم دوم خود ریخته اند.

مطمئناً در اینجا لحظات مبهم کمتری وجود دارد: "سیناپتیک کال" با هجوم ابسیدین، و پیچ و خم پیچیده جهنمی بسیار مستقیم تر است. «توانایی، خودآزاری را نفی می کند» ریف های قدیمی را به شکل ملیله ای دود از ناهماهنگی بی رحمانه می بافد. اما بی رحمی در اینجا حاکم است، و این نوعی خشونت صوتی است که غالب است. ضد آهنگ های محقر و نفرت انگیز مانند "تخلیه مواد مخدر" و تک آهنگ اخیر (ha!) "غرق در احشام درستکار" به طرز مشمئزکننده ای سنگین و از نظر موسیقی منحرف هستند، اما در هر گوشه کور نیز شیار و نبوغی در کمین است.

پس نه بی رحمی به خاطر آن، بلکه تمرینی در موسیقی وحشی و تهاجمی که جرأت می کند این شکل ستیزه جویانه از دث متال را در نوع خود به عنوان یک هنر عادلانه در نظر بگیرد. "عمارت فراز و نشیب" تروریسمی بی عیب و نقص، تروریسم درجه یک، و راهی خوب برای از بین بردن اخگرهای درخشان اخیر یک سال وحشتناک دیگر.

[embed]https://www.youtube.com/watch?v=73uc6TtuJkA[/embed]