گلن هیوز 27 سال هوشیاری را جشن می گیرد

گلن هیوز بیست و هفتمین سالگرد هوشیاری خود را جشن می گیرد.

روز شنبه (23 نوامبر) 73 ساله سابق بنفش عمیق نوازنده بیس و خواننده تصویری را به اشتراک گذاشت که نشان می دهد 27 سال، 324 ماه، 9863 روز یا 236693 ساعت هوشیار بوده است.

او نوشت: "پر از قدردانی، پیمودن جاده سرنوشت خوش، در لحظه حال. ماندن در حال..."

هیوز سال های کلیدی زندگی حرفه ای خود را به عنوان نوازنده باس و خواننده محبوب گذراند بنفش عمیق، در آلبوم های کلاسیک ظاهر می شود "سوزاندن"، "Stormbringer" و "بیا گروه را بچش".

کمی بیش از سه سال پیش، گلن در مصاحبه با "پادکست چاک شوت" اگر چیزی می توانست به او بگوید تا او را زودتر ترک کند. او پاسخ داد: "به من اعتماد کن، هرکسی که من را دوست داشت یا دوستم داشت، بارها به من گفت که آن را جمع کنم، جمع کنم، جمع کنم. من وقتی مریض بودم و از بیدار شدن مریض و خسته خسته شدم، آن را جمع کردم. بارها سعی کردم متوقفش کنم، و بارها نتوانستم پیشنهادم را برای کسانی که ممکن است بیش از حد نوشیدنی مصرف کرده باشند، انجام دهم. برای همیشه ادامه خواهد داشت.

"یکی از دوستان من در حال حاضر واقعاً در حال مبارزه است - واقعا، واقعا در حال مبارزه من برای همه کسانی که با هر اعتیادی مشکل دارند دعا می کنم، زیرا این مشکل است نیاز دارد مورد رسیدگی قرار گیرد. نمی توانید آن را دور بریزید و زیر فرش بکشید. شما دارند برای مقابله با آن، زیرا شما را بیرون خواهد برد."

از او پرسیده شد که آیا به دلیل سوء مصرف الکل به مراکز توانبخشی رفته است یا اینکه بوقلمون سرد را ترک کرده است؟ هیوز گفت: "من (رفتم به توانبخشی). بیایید بگوییم در روز کریسمس 1991 یک کوکتل بیش از حد خوردم و یک بار دیگر خودم را در اتاق اورژانس دیدم. و فهمیدم که یک انتخاب دارم - برگردم بیرون. و دوباره این کار را انجام دهید یا به (بازتوانی) بروید و در سال 1992 به مرکز بتی فورد رفتم. در اواسط دهه 1990 چند بار عود کردم، و در 1997 من آخرین کوکتل خود را خوردم - 23 نوامبر 1997. و این زمانی بود که این جاده کامل بهبودی را شروع کردم و این یک سفر باورنکردنی و باورنکردنی بود.

"یکی در همان اوایل با هوشیاری به من گفت: "شما قرار است آهنگ های بهتری بسازید، آهنگ های بهتری بنویسید. شما بیرون می روی و بهتر می خوانی." و من گفتم: "خب، من قبلاً این کار را انجام داده ام." او گفت: "نه، تو بهتر خواهی بود." و فکر می کنم یک عمر خوب و طولانی از زندگی پاک و هوشیار داشته ام.»

هیوز در زندگی نامه خود با عنوان مسیر خود به سوی هوشیاری نوشته است "Deep Purple And Beyond: Scenes from the Life of a Rock Star"، که در سال 2011 منتشر شد. گلن گفت FaceCulture درباره این کتاب: "در دهه 70 و 80، من یک معتاد بسیار بدنام مواد مخدر بودم، من یک معتاد بسیار معروف به کوکائین بودم. من این را برای مغرور نمی گویم، اما من یکی از اولین ستاره های راک بودم که تبدیل به آن شدم. ، "آه، گلن هیوزاو یک معتاد به کوکائین است.»

او توضیح داد: «چیزهایی وجود دارد که تا قبل از کتاب هرگز به کسی نگفتم. بیایید بگوییم که من در دهه 90 برای مدتی ناپدید شدم و هیچ کس نمی دانست کجا هستم و به کسی نگفتم. اساسا بودن یک فرد دیگر به نام دیگر کاملاً منزوی شده و تقریباً مرا کشته است.

می خواستم آزمایش کنم. می خواستم تنها باشم و می خواستم با نام دیگری زندگی کنم و می خواستم به تنهایی سفر کنم و کسی (نمی دانم) کجا هستم. فقط پنج یا شش بار در سه سال ناپدید شدم. من در سفر بودم

زمانی که مدت ها پیش هوشیار شدم، و فقط بگوییم که می خواستم با مواد مخدر و چیزهای دیگر و افراد دیگر آزمایش کنم و می خواستم ناشناس باشم. هیوز اضافه شد. "من می خواستم با نام دیگری بروم و می خواستم سفر کنم. می خواستم این کار را انجام دهم بدون اینکه در انظار عمومی در زادگاهم در کشوری که زندگی می کنم، ناپدید شوم و شهری بزرگتر از آن در جهان وجود ندارد. تاریک شدن از آمستردام، اینجاست صخره دیوانگی این لحظه شفاف را داشتم که گفتم: "خب، می توانم از اینجا بپرم و دیوانه شوم" زیرا واقعاً داشتم دیوانه می شدم و همین الان برگشتم و تبدیل به مردی شدم که الان هستم. "

اعتبار عکس: الیور هالفین